Bon opiekuńczo-wychowawczy

Oto nasz kolejny postulat na rzecz polityki rodzinnej: bon opiekuńczy dla dwu i trzylatków.

Po udanym wprowadzeniu programu Kart Dużej Rodziny, kolejną propozycją Związku jest ogólnopolski bon opiekuńczo-wychowawczy dla najmłodszych dzieci. Bon powinien być realizowany przez państwo, jako część ogólnopolskiej polityki rodzinnej. Wpisuje się on w realizowaną przez Rząd politykę rodzinną. Obecnie rodzice mają prawo do rocznego urlopu macierzyńskiego/rodzicielskiego, a od 3. roku życia dziecka (docelowo) do publicznego przedszkola. Powstaje zatem kwestia finansowania opieki w okresie 2 lat przed osiągnięciem przez dziecko wieku przedszkolnego. Dlatego, naszym zdaniem, biorąc pod uwagę sytuację finansową budżetu państwa, system opieki nad małym dzieckiem powinien wyglądać następująco:

1.     do 1. roku życia dziecko, co do zasady, przebywa w domu z rodzicami mającymi prawo do urlopu macierzyńskiego i rodzicielskiego,

2.      kolejne 2 lata rodzice dziecka mają prawo do bonu (ok. 500 zł miesięcznie na dziecko),

3.     po ukończeniu 3 lat dziecko ma prawo do niedrogiego i elastycznie pracującego przedszkola publicznego.

Dopóki jednak koncepcja bonu nie zyska akceptacji Rządu, samorządy na własną rękę mogą go wprowadzać lokalnie. Pragniemy raz jeszcze podkreślić, że naszym zdaniem bon powinien być wprowadzony centralnie i finansowany z budżetu państwa. Zdajemy sobie sprawę, jak wiele polityk państwo przerzuca na poziom lokalny, nie zabezpieczając odpowiednich środków. Samorządy mogą jednak wzbogacić bon lub wprowadzić go samodzielnie we własnym zakresie, same wybierając elastycznie, kogo chcą wesprzeć w pierwszej kolejności.

Poniżej, prezentujemy tekst rekomendacji dla samorządów nt. możliwości wprowdzenia bonu przez władze lokalne.